004. Wra­cając z wa­kac­ji jes­teśmy ciężsi o wspom­nienia, których nikt nie może nam odeb­rać

Właściwie to jakoś nie martwi mnie powrót do nauki i szkolnych obowiązków. Wiem, że to będzie ciężki rok, bo rozpoczyna się wielki wyścig szczurów dla wszystkich trzecioklasistów, a stawką jest dobre liceum i zadowalające wyniki z testów, ale prawdę mówiąc, nawet mnie to trochę zachęca. Będzie przynajmniej nieustanna motywacja do efektywnej nauki, może i ambicji starczy na dłużej niż zwykle. Pomijając obowiązki, to nasz rocznik jest obecnie najstarszy w szkole, ma więcej wpływów, znamy się już kawał czasu i zapewne trochę też się zżyliśmy, a przez wakacje pozmienialiśmy. Jakkolwiek by nie było - dobrze czy źle - to z pewnością zacznie się ciekawie. I tak sobie pomyślałam, że 1 września to będzie idealna data, by podsumować na blogu minione wakacje i podzielić się z Wami odrobiną wspomnień ;)

 Rekolekcje, III stopień OND

30km od domu, w Szewni Górnej, ok. 50 uczestników spotkało się na czas 17nastu dni. Wiadomo, Oaza, sprawa religijna, ale nie ma zdecydowanie nic wspólnego z nieustannym klęczeniem i klepaniem zdrowasiek. Ruch Światło-Życie samym w sobie nazwałabym bardziej stylem życia niż zajęciem dodatkowym, na które można uczęszczać przez cały rok i potem podsumować wakacyjnym wyjazdem. Ludzi z Oazy wyróżnia przede wszystkim pozytywne przysposobienie i ta niesamowita wiara, która dodaje skrzydeł i inspiruje. Połowę mojego obecnego charakteru stworzyli Oazowicze, bo pokazali mi tę właściwą drogę. Rekolekcje były naszym dopełnieniem całorocznej formacji i dla mnie kolejnym dużym przełomem w moim światopoglądzie i zachowaniu. Uświadomiłam sobie przede wszystkim kim jestem, a było to dotąd dla mnie bardzo trudne. Nie umiałabym się zdefiniować, bo wszystko co robiłam było niepewne, jakieś takie chwiejne. Dużym odkryciem było dla mnie to, co opisałam w drugiej notce na tym blogu i co teraz ukierunkowuje moją osobowość do konkretnych cech, które wiem, że są dobre i dla mnie właściwe.

Na III OND pojechało ze mną kilka osób z mojej szkoły, z którymi do tej pory tylko mijałam się na korytarzu. Może nie ze wszystkimi stworzyłam bardzo bliskie relacje, ale już samo spojrzenie, które poślemy sobie teraz gdzieś w pośpiechu, idąc do sali lekcyjnej, będzie z pewnością pełne ciepła i takiej Bożej miłości. No właśnie - miłości, bo rekolekcje nauczyły mnie też mocniej i pięknej kochać.

Cokolwiek bym z tego wyjazdu nie wyniosła - a z pewnością trochę tego jest, choć niektórych rzeczy może nawet na obecną chwilę nie jestem świadoma - za to wszystko chwała Panu ♥

 Kolonie

Zawsze do tej pory zwiedzałam tylko południe Polski. Góry, góry, góry, Tatry, Bieszczady, Sudety - urokliwe, nie powiem że nie, ale chciałam pojechać gdzie indziej w tym roku. Marzyło mi się pierwszy raz w życiu zobaczyć nasz Bałtyk - no i zobaczyłam! :D Przy okazji ponownie spotkałam ludzi z zeszłorocznych koloni, obchodziłam swoje urodziny nad morzem, narobiłam całe mnóstwo zdjęć, przywiozłam do domu kilka małych kamieni ukradzionych z plaży, wykopałam sobie dół w piachu, w którym mnie potem zakopano, wysłałam 15 pocztówek, i tak dalej, i tak dalej, i świetnie się bawiłam! Bałtyk jest cudowny, a morze zdecydowanie przebija góry!

Ściągnęłam do siebie z Zamościa moją siostrę cioteczną, z którą, mimo dzielących nas zaledwie 35km, widzę się baaaaardzo rzadko. Przez 5 dni oglądałyśmy typowo babskie filmy, obchodziłyśmy większość okolicznych sklepów, pospacerowałyśmy po spokojniejszych terenach mojego miasta, spotkałyśmy się z moimi znajomymi i porozmawiałyśmy o tym wszystkim, na co do tej pory brakowało nam okoliczności. Był to w sumie dosyć krótki czas na nadrobienie tylu miesięcy niewidzenia się. Krótki - ale zdecydowanie dobry! 

Rozpoczęłam także grę na gitarze, o czym bardzo marzyłam przez ostatni rok. Z pomocą bliskich osób, trochę sama, ogarnęłam mniej-więcej podstawy, a od tego bądź następnego tygodnia zaczynam chodzić na prywatne zajęcia i niesamowicie się z tego powodu cieszę! Zrobiłam też coś ze swoją rozrzutnością i dokonałam zakupu skarbonki-puszki, którą otworzy jedynie otwieracz do konserw i teraz systematycznie wrzucam do niej jakieś drobniaki, rzadziej banknoty. Tym sposobem zamierzam powoli zbierać na jakiś większy zakup (myślę nad laptopem).

Film tego lata? "Życie Pi"

Książka tego lata? "Kołysanka dla wisielca"

Moja ocena tego lata?

.

.

.

.

.

.

Było świetnie! ;)